Zapotrzebowanie na przyłączenie do systemu elektroenergetycznego rozproszonych zasobów energetycznych (RZE), głównie odnawialnych źródeł energii, nieustannie rośnie. W efekcie operatorzy sieci są przytłoczeni bardzo dużą – często nadmierną w stosunku do możliwości sieciowych – liczbą wniosków o przyłączenie, które należy ocenić w krótkim czasie, w zgodzie z obowiązującymi sieciowymi standardami.

Wielkimi niewiadomymi są zarówno ograniczenia możliwości przyłączeniowych sieci niekiedy już przekroczone), jak i moc oraz lokalizacja przyszłych RZE. Istotne jest także budowanie społecznej świadomości, że rozproszone źródła, prócz niewątpliwych zalet, stwarzają w systemie elektroenergetycznym szereg istotnych i kosztownych w skutkach problemów technicznych. Kluczowe znaczenie ma zagwarantowanie, że przyłączane źródła spełniają wymagania obowiązujących norm emisyjnych i odpornościowych z dziedziny kompatybilności elektromagnetycznej. Wymaga to stworzenia w Polsce systemu kontroli, np. specjalistycznych certyfikowanych laboratoriów.

Niezbędne jest także rozpoznanie aktualnego stanu jakości dostawy energii elektrycznej w Polsce. Taka informacja powinna być podstawą działań regulacyjnych, ewentualnych zmian w rozporządzeniu do Prawa Energetycznego i być może modyfikacji stosowanych obecnie warunków technicznych przyłączenia RZE.

Aby w sieciach elektroenergetycznych móc podejmować jakiekolwiek działania, niezbędne jest zwiększenie ich obserwowalności, rozumianej jako pozyskiwanie w drodze pomiaru w czasie prawie rzeczywistym niezbędnych informacji o warunkach pracy sieci. Budowa systemów monitorowania staje się pilną potrzebą.Przystosowanie sieci do rosnących oczekiwań wymaga więc dużych inwestycji, szczególnie w sieciach niskiego i średniego napięcia, w tym w najsłabszych technicznie sieciach wiejskich. To one w pierwszej kolejności wymagają wdrożenia „inteligentnych” technologii. Równocześnie można zauważyć działania, które poprzez politykę regulacyjną próbują przerzucić niezbędne koszty modernizacji sieci wyłącznie na operatorów sieciowych.

Rozwój energetyki rozproszonej wymaga upowszechniania wiedzy i budowy systemu edukacji na wszystkich jego poziomach – od podstawowego, niezbędnego dla pozyskania społecznej akceptacji dla tej formy zaspakajania potrzeb energetycznych, po wysokospecjalistyczny, ekspercki, gwarantujący poprawność techniczną i ekonomiczną podejmowanych decyzji.

---

Autorem artykułu jest Zbigniew Hanzelka (AGH w Krakowie), Przewodniczący Rady Programowej SKER oraz Koordynator Zespołu Roboczego ds. Technicznych. Tekst pierwotnie ukazał się na łamach broszury informacyjnej Sieci Kompetencji ds. Energetyki Rozproszonej.