Społeczności energetyczne to rozwinięcie wcześniejszych konceptów, takich jak klastry energetyczne. To krok w stronę zrównoważonego i elastycznego systemu energetycznego. Ich rozwój wymaga współpracy różnych grup społecznych, ponieważ obywatele, biznes i samorządy wspólnie tworzą  system odpowiadający na lokalne wyzwania. O wadze lokalnej samowystarczalności, konieczności współdziałania, ale i o wyzwaniach jakie niesie ze sobą elektryfikacja mówił Andrzej Piotrowski (wiceminister energii w latach 2016–2018, pracował nad pierwszą ustawą definiującą klastry) podczas II Kongresu Energetyki Rozproszonej.

Społeczności energetyczne pojawiły się po klastrach, jest to pomysł którym komisja próbowała troszeczkę poszerzyć pierwotną koncepcje, która powstała tu w Polsce nomen omen właśnie przy współpracy z AGH, które założyło klaster energetyczny Zielone Podhale trochę inny niż dzisiaj patrzymy na klastry, ale była to pierwotna koncepcja.- powiedział Andrzej Piotrowski przywołując ewolucje idei społeczności energetycznych.

Piotrowski zwrócił uwagę na kluczowe aspekty i zjawiska jakie miały miejsce na drodze rozwoju klastrów czy społeczności energetycznych. Podał projekt prosument jako przykład sukcesu. Model ten pokazał, że lokalna, oddolna inicjatywa obywateli ma ogromny potencjał.

Z kolei krytykuje nadmierne skupienie na elektryfikacji jako jedynej formie energii. Przykład energetyki jądrowej pokazuje, że wytwarzanie ciepła może być równie ważne, a lokalne rozwiązania (np. mniejsze elektrownie) mogą efektywniej wykorzystywać to ciepło. Współczesne systemy muszą uwzględniać różne formy energii – elektryczną, cieplną czy mechaniczną – zamiast ograniczać się do elektryfikacji.

Piotrowski kwituje, iż decentralizacja energetyki pozwala społecznościom lokalnym na większą niezależność i efektywność.

Poniżej zapraszamy do zapoznania się z pełną wypowiedzią.

II Kongres Energetyki Rozproszonej odbył się w dniach 28–30 października 2024 r. w Centrum Kongresowym ICE Kraków oraz na terenie kampusu Akademii Górniczo Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydarzenie składało się z dwóch części: VII Forum Energetyki Rozproszonej (FER) oraz II Konferencji Naukowej Energetyki Rozproszonej (KNER). Organizatorem Kongresu była Akademia Górniczo-Hutnicza, rolę Miasta Gospodarza objęło Miasto Kraków, zaś Regionem Gospodarzem było Województwo Małopolskie.